Username:TRIAL-33632565
Password:n65jfv7mat
Username:TRIAL-33069522
Password:2nx5fxpdhr
Username:TRIAL-33632568
Password:82ckajfj25
Username:TRIAL-33632564
Password:bxvch67ehd
Username:TRIAL-33632566
Password:3ccpfp7t2a
Username:TRIAL-33632563
Password:ff5mm4ux82
Username:TRIAL-33160270
Password:3anjxndva2
Username:TRIAL-33160286
Password:m3hkutavcs
Username:TRIAL-33160307
Password:2bmjfhrh8n
Username:TRIAL-33160435
Password:mv7bjap8m6
Username:TRIAL-33160462
Password:f3xkr2ssr3
Username:TRIAL-33160488
Password:kt8f24v2e2
Username:TRIAL-32871810
nod32key:drvu38kv4p
Username:TRIAL-32871881
nod32key:fa357uxknm
Username:TRIAL-32871927
nod32key:xcex2mjc8f
پرشین کال .نت : امروزه استفاده از گدجت ها و وسایل الکترونیکی بسیار زیاد شده و روز به روز هم تعداد آن ها در حال افزایش می باشد خیلی از این وسایل مانند تلفن های همراه ، تبلت ها ، لپ تاپ ها و … از باتری استفاده می کنند یک اشتباه بسیار رایج در میان کاربران این دستگاه ها این است که هنگامی که کاربران ، این وسایل را به شارژر متصل می کنند آن را به حال خود رها می کنند و حتی زمانی که دستگاه شارژ اش کامل شده هنوز به برق متصل می ماند در این مدت زمان که شارژ دستگاه کامل شده انرژی برق هدر می رود و این موضوع مشکل بزرگی هم از لحاظ کمبود برق و هم از لحاظ هزینه ی ماهانه ی برق ایجاد می کند اما گروهی تشکیل شده از 5 طراح به تازگی طرحی را برای پریز های برق ارایه کرده اند که می تواند راه حلی مناسب برای این مشکل باشد .
این طرح که PumPing Tap نام دارد ظاهری شبیه به پریز های معمولی برق دارد با این تفاوت که در قسمت میانی آن یک اهرم و دور آن چراغ هایی رنگی وجود دارد وقتی عملیات شارژ دستگاه به پایان می رسد رنگ چراغ های دور پریز قرمز می شود و بعد از 10 دقیقه کابل برق توسط اهرم به بیرون پرتاب می شود با این روش دیگر برق هدر نمی رود و دستگاه هم به طور کامل شارژ می شود .
اما این طرح مشکلاتی نیز دارد از جمله این که ممکن است در زیر محلی که پریز قرار دارد دستگاهی مانند یک تلفن هوشمند وجود داشته باشد و موجب خرابی آن شود و یا همین عمل پرتاب کابل موجب خرابی کابل در طی دفعات متعدد انجام این کار شود شاید بهتر بود در این پریز یک قطع کن قرار می گرفت که در زمان پایان عملیات شارژ انتقال برق به کابل را قطع کند .
| |||
| |
|
کلاس ١٤
اجاق گاز: چيست و چگونه استفاده می‌شود؟
برگزارى به صورت نمايش زنده
سه‌شنبه‌ها از ساعت ١٨ تا ٢٠
کلاس ١
چگونه 2.5 متر ماشین رو تو 8 متر جای پارک قرار دهیم؟
برگزارى به صورت مرحله به مرحله همراه با نمايش اسلايد
مدّت: ٤ هفته، دوشنبه‌ها و چهارشنبه‌ها از ساعت ١٩ تا ٢١
تصویر بالا صحنه‌ای است از کتاب‌های کمیک سایبرپانک ترنسمتروپولیتن. صحنه‌ای مشهور که قهرمان داستان به پرینتر سه بعدی خود دستور می‌دهد برایش یک عینک پرینت کند و پرینتر چند لحظه بعد از مواد معلق در هوا عینکی غیرعادی می‌سازد.
اسپایدر بدون توجه به اعتراض‌های دستگاه آن را بررسی می‌کند و با پیدا کردن یک مدار شبیه سازی توهم برای ماشین‌های هوشمند که چیزی شبیه ماده مخدر برای انسان‌ها است، متوجه دلیل رفتار غیرطبیعی دستگاه می‌شود. اکثر بخش‌های این جریان هنوز هم در ژانر سایبرپانک جای می‌گیرند اما یک بخش آن در حال واقعی شدن است: چاپ سه بعدی.
چاپ سه بعدی یا همان 3D Printing اصطلاحی است برای اشاره به روند ساختن اجسام سه بعدی از طریق ارسال یک فایل حاوی اطلاعات جسم به یک پرینتر که توانایی ساخت اجسام از موادی مانند پلاستیک یا رزین را دارد. این تکنولوژی اجازه یافته در کتاب فرهنگ اینترنت حضور پیدا کند چرا که معتقدیم به سرعت جای خودش را در زندگی ما باز خواهد کرد.
ایده این دستگاه‌ها دقیقا مانند ایده پرینترهای معمولی است؛ یک فایل حاوی اطلاعات جسم به دستگاه پرینتر داده می‌شود و نوک پرینتر با حرکت کردن شروع به خلق فیزیکی آن فایل می‌کند. تفاوت در اینجا این است که فایل ورودی در یکی از فرمت‌های سه بعدی داده شده و پرینتر به جای جوهر از مواد حجیم استفاده می‌کند. این ماده ممکن است خود به خود قابل پرینت شدن باشد یا در مواردی فقط گردی باشد که با مخلوط شدن با چسب، محکم می‌شود. کار پرینت لایه به لایه شکل می‌گیرد تا در نهایت جسم به طور کامل ساخته شود.
بیایید نگاهی به یک نمونه واقعی بیاندازیم. فرض کنید یک آچار فرانسه در اختیار دارید:
این آچار باید اول اسکن شود تا یک فایل کامپیوتری بتواند اجزای آن را شرح دهد. این پروسه در گذشته بسیار پیچیده بود اما حالا ابزاری به ارزانی ۳۰۰۰ دلار می‌تواند اینکار را بر عهده بگیرد:
حتی لازم نیست آچار را به طور کامل از هم باز کنید! فقط کافی است آن را روی صفحه گردان بگذارید و لیزری که از زاویه‌های مختلف به آن تابانده می‌شود کاملا می‌بیند که کجا اتصال وجود دارد و کجا نه! مشخص است که در دستگاه‌های پیچیده‌تر لازم است قطعات را جداگانه اسکن و پرینت کنید و بعد آنها را سرهم نمایید. به هرحال هر چیزی که روی صفحه چرخان بگذارید در کمتر از چند ثانیه، با میلیون‌‌ها نور لیزر تابانده شده از بخش دوم دستگاه اسکن خواهد شد و تمام جزییات مربوط با ابعاد فیزیکی آن بعد از کشف در یکی از فرمت‌های فایل‌های سه بعدی (STL, OBJ, VRML, XYZ) ذخیره خواهد گشت. یک نفر ممکن است بخواهد این فایل را در یک نرم‌افزار سه بعدی باز کند یا آن را به موتور بازی سه بعدی خود بدهد تا یک آچار کاملا دقیق و سه بعدی در بازی به نمایش در بیاید اما نقشه من و شما چیز دیگری است. من و شما می‌خواهیم این آچار را کپی کنیم پس بعد از اسکن، نیاز به یکی از این دستگاه ها داریم:
نمونه ارزان این دستگاه‌ها کمتر از ۱۵۰۰۰ دلار قیمت دارد که می‌تواند لایه به لایه یک جسم سه بعدی را پرینت کند. کافی است یک پد مخصوص را در آن بگذارید (که لایه اول روی آن ساخته شود) و بعد نگاه کنید که چطور نازل دستگاه در طول و عرض حرکت می کند و لایه به لایه جسم شما را می‌سازد و بالا می‌آید. اگر به جای این مدل که «additive» یا افزایشی خوانده می‌شود یک دستگاه «subtractive» یا حذفی خریده بودید، دستگاه شروع می‌کرد به برش دادن یک مکعب بزرگ به منظور رسیدن به شکل مورد نظر شما. چه باور بکنید چه نه، بعد از مدتی کوتاه یک آچار فرانسه دقیقا مثل نمونه اول در دست خواهید داشت که به طور کامل و صحیح باز و بسته هم می‌شود؛ در این مورد تنها مشکل جنس پلاستیکی آن است اما این مشکل هم با پرینترهای دیگر قابل حل است.
کاربردهای این پرینترها هنوز آنقدر که باید گسترده نشده. تکنولوژی جدید است و شدیدا در حال تغییر اما شکی نداریم که آینده دنیا را تغییر خواهند داد. شما با این پرینترها خواهید توانست قطعات خراب شده ماشینتان را پرینت بگیرید و ماشین‌های قدیمی را دوباره زنده کنید. می‌توانید لوازم خانه‌تان را خودتان طراحی کنید. مثل یک سایبرپانک واقعی قاب عینک‌تان را با پرینتر بسازید یا برای لپ‌تاپ تان یک قاب شخصی شده سفارش دهید. در اصل این دستگاه اجازه خواهد داد ایده‌های شما مستقیما به جسم فیزیکی تبدیل شوند. نگران قیمت هم نباشید. درست مانند سرویس های پرینت، در ابتدا سایت‌هایی مثل i.materialise.com یا shapeways.com جایی خواهند بود برای به اشتراک گذاشتن طرح یا آپلود طرح و دریافت جسم.
شکی ندارم که اگر این آویزطراحی شده توسط خودتان را روی سایت آپلود کرده بودید و فقط با چند ده هزار تومان می‌توانستید نمونه واقعی‌اش را تحویل بگیرید و هدیه بدهید واقعا خوشحال بودید چه برسد به اینکه این حباب زیبا را پرینت می‌گرفتید و در خانه می‌گذاشتید:
برای دیدن حجم زیادی از نمونه‌های دیگر (که با هزینه‌هایی در حد سی هزار تومن نیز قابل دریافت هستند) سری به این آرشیو بزنید و فراموش نکنید که این مطلب را نه به عنوان گجت بلکه به عنوان معرفی یک شیوه زندگی خوانده‌اید؛ شیوه‌ای که در آن بیشتر و بیشتر شروع خواهیم کرد به سفارشی کردن وسایل دور و اطرافمان و ارزش نهادن به خلاقیت در زندگی. بعضی‌ها آمدن چاپگرهای سه بعدی را با آمدن دستگاه‌های چاپ مقایسه می‌کنند و معتقد هستند که بشر به زودی وارد مرحله‌ای خواهد شد که می‌تواند هر چیزی که به ذهنش می‌رسد را واقعی کند. حتی آگر آن چیز این باشد:
نامه و وصیت نامه بروسلی برای همسرش، وقتی خوندم بی اختیار گریه ام گرفت.
وای بر ما که ظواهر دنیا چقدر چشم و دلمون رو گرفته. حتما بخونید.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
李小龍 遗嘱
曾头市晁盖中了毒箭，神医安道全也回天无力，终于命丧黄泉。弥留之际，原本“已自言语不得”的晁盖忽然醒了过来，“转头看着 宋江”，谆谆嘱咐道：“贤弟保重。若哪个捉得射死我的， 便教他做梁山泊主！”这便是晁盖的“临终嘱咐”，也是晁盖的惟一 遗言。
晁盖这遗言好没道理。
晁盖这“梁山泊主”是怎么当上的？不是世袭的，不是选举的，也不是指定的，而是林冲火并了王伦，众人拥戴的。说白了，他这“ 第一把交椅”，是林冲从王伦手里夺了来推让给他的。 他现在坐不了啦，理应还给林冲和众人，由林冲和众人再作商量， 岂可视为己有，私相授受？林冲火并王伦时曾骂王伦说：“这梁山泊 便是你的？”当然不是。于是王伦便只好掉脑袋， 而晁盖也才得以当寨主。那么，梁山泊不是王伦的，便是晁盖的么？ 显然也不是。梁山泊根本就不属于哪一个人。既不是他王伦的， 也不是你晁盖的。王伦活着尚且不能独霸，你晁盖人都快死了， 岂能再管谁当家谁做
|
