شعر عاشقانه

 

شادی
غم    دنیا    نخواهد   یافت    پایان
خوشا   در بر  رخ   شادی   گشایان

خوشادل های خوش، جان های خرسند
خوشا    نیروی   هستی   زای   لبخند

خوشا    لبخند     شادی     آفرینان
که   شادی   روید  از  لبخند  اینان

نمی دانی  -دریغا-   چیست   شادی
که می گویی: به گیتی نیست  شادی

نه  شادی   از  هوا  بارد  چو  باران
که   جامی   پرکنی   از    جویباران

نه  شادی  را  به  دکان  می فروشند
که  سیل  مشتری  بر  آن   بجوشند

چه  خوش  فرمود  آن  پیر  خردمند
وزین  خوشتر  نباشد  درجهان   پند

اگر  خونین   دلی  از  جور   ایام
"لب خندان  بیاور چون لب جام"

به  پیش اهل دل گنجی ست شادی
که دست آورد بی رنجی ست شادی

به آن دست می دهد این گنج گوهر
که  پیش  آرد   دلی   لبخند   پرور

به آن کس می رسد زین گنج بسیار
که   باشد   شادمانی   را   سزاوار

نه از این جفت نه از آن طاق یابی
که  شادی  را  به  استحقاق  یابی

جهان  در  بر  رخ  انسان   نبندد
به  روی  هرکه خندان است خندد

چو گل  هرجا  که   لبخند  آفرینی
به  هر  سو  رو  کنی  لبخند  بینی

چه اشکت همنفس باشد، چه لبخند
زعمرت   لحظه   لحظه   می ربایند

گذشت  لحظه   را  آسان  نگیری
چو  پایان  یافت،  پایان می پذیری

مشو در پیچ وتاب رنج و غم گم
به هر حالت  تبسم کن،  تبسم!

فریدون مشیری- مجموعه ی نوایی همرنگ باران