وقتی پای ورزش به میان میآید، نخستین بحث، سلامت است؛ سلامتی که هم جسم را در برمیگیرد و هم بر روح و روان افراد تأثیر دارد، به ویژه در این زندگیهای امروزی که به هزار و یک دلیل، بیماریها رو به افزایش است، چه بسا که ورزش حکم پسانداز را هم داشته باشد؛ پساندازی جسمانی که از هزینههای درمانی در سالهای میانسالی و پیری کم خواهد کرد!
به گزارش «تابناک»، شاید با دیدن صدها زنی که در حال انجام حرکات سخت و خطرناک رزمی هستند، پشت صحنههای یک فیلم آسیای شرقی به ذهنمان برسد؛ حتی ممکن است، حال و هوای یکی از فیلمهای کوئینتین تارانتینوی آمریکایی برایمان تداعی شود، ولی واقعیت این است که اینها، بانوان هنرجویی هستند که در باشگاهی در ایران تمرین میکنند!
- القاب و درجه بندیهای این هنر رزمی رازآلود این گونه است:
هنرجوی ارشد: سن پای senpai کمک مربی و مربی (دان ۲): سن سی sensei
معلم جوان (دان ۳تا ۴): شی دوشی هو ho shidoshi
مربی با تجربه (دان ۵ تا ۷): شی دوشی shidoshi مربی ارشد (بالاتر از دان ۷): شیهان بالاترین مسئول سبک (پدر): سوک Soke بنیانگذار و پایگذار روشی نوین: کانچو
فاطمه مئمر، مربی نینجوتسو به شبکه «پرس.تی.وی» میگوید: این ورزش روز به روز در میان خانمها محبوبتر میشود، زیرا به تعادل جسم و ذهن کمک میکند. در نینجوتسو، احترام و فروتنی مهمترین درسها هستند. هنرجویان یاد میگیرند که نخست به وجود خود و سپس به هنری که در حال آموختن هستند، احترام بگذارند.
وی میافزاید: هنرجویان ما یاد میگیرند که از سلاحهای خطرناکی چون کمان، شمشیر، نانچوکو و شوریکن استفاده کنند؛ اما درس مهمی که میآموزند، «آرامش» است.
کانچو اکبر فرجی، نخستین کسی بود که نینجوتسو را به ایرانیان معرفی کرد. وی نزدیک ۲۲ سال پیش باشگاهی را بنا نهاد که اکنون ۲۴هزار عضو دارد.
او میگوید: در نینجوتسو ما به مردها، نینجا و به زنها کونوایچی میگوییم. نینجا بودن به معنای صبر، تحمل و بردباری است و در لغت به معنای نامرئی بودن است. نینجوتسو و به طور کلیتر، هنرهای رزمی را میتوان به صورت یک دارو در نظر گرفت؛ مثل سم مار که به رغم اینکه میتواند بسیار خطرناک باشد، یک داروی خوب هم هست.
شاید خالی از لطف نباشد که به روایت تصویر، سری بزنیم به تمرینات روزانه بانوانی که میخواهند کونوایچی شوند؛
No comments:
Post a Comment